p.s.

"κάθε φορά που αγαπώ κάτι

είναι γιατί μου θυμίζει

με τον έναν ή τον άλλο τρόπο

εσένα"  *

*Λόρδος Μπάιρον στην Αυγούστα Λι, 17 Μαϊου 1819.

back to basi(c)s

Έχουν περάσει περίπου 8 μήνες από τότε που την είδα πρώτη φορά. Κεραυνοβόλος έρωτας, που σύντομα έγινε αγάπη. Μόνο γη μπορείς ν'αγαπήσεις τόσο γρήγορα.

Είναι που ακτινοβολεί αλήθεια, απ' τον ήλιο και το χώμα της. Είναι που σε δένει απ' την πρώτη στιγμή και ξέρεις πως θα είναι για πάντα. Είναι η ατμόσφαιρά της, οι άνθρωποι που βρίσκεις εκεί κι οι δικοί σου, με τους οποίους την ανακαλύπτεις. Ο ουρανός της, τα νερά της, τα βότσαλα που μαζεύω δέκα-δέκα και τα μοιράζω από δω κι από κει, επιμένοντας πως φέρνουν τύχη, επειδή μαζεύτηκαν με αγάπη.

Φεύγοντας, είχα κοιτάξει το μεσημεριάτικο τοπίο του Αυγούστου κι είχα υποσχεθεί πως δεν θ'αργούσα να την ξαναδώ.

Τώρα -λίγες ώρες πριν βρεθώ πάλι εκεί- νιώθω πως δεν πρόκειται για επίσκεψη, αλλά για επιστροφή. Ίσως φταίει το επίμονο συναίσθημα ότι δεν ανήκω τόσο εδώ, όσο εκεί -στην Ύδρα. 

γνωριζόμαστε με μια ματιά στα μάτια

Γι' άλλη μια φορά, αφήνω να μιλήσουν τα τραγούδια αντί για μένα.
Ίσως γιατί "η μουσική είναι ο ήχος που θα είχαν τα συναισθήματα" -όπως λένε... 
Ίσως  επειδή, λίγες σειρές γεμάτες νόημα στο στίχο, αξίζουν όσο τόμοι περιγραφών. 
Ίσως γιατί αξίζει να "γνωριστείτε" με τον Τεχνουργό και με όσα έχει να πει.
Καλή ακρόαση..!

κανείς εδώ δεν τραγουδά.

Μια ανάρτηση χωρίς σχόλια. Αντίο, Νίκο Παπάζογλου.

dragging my huge love behind me.

Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή ο Vladimir Mayakovsky, 81 χρόνια πριν.

Δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω πάει τόσος καιρός, πως όταν γεννήθηκα είχε ήδη φύγει απ' τον κόσμο -γιατί τον νιώθω ζωντανό μέσα απ' όσα γράφει. Από τα ποιήματα μέχρι τις επιστολές του, από τη συμβολή του στο κίνημα του φουτουρισμού μέχρι το συναίσθημα που χρωματίζει τις γραμμές του.

Παραθέτω το ποίημά του, που περιέλαβε στην επιστολή αυτοκτονίας του, το οποίο και παρέμεινε ημιτελές...

And so they say-

"the incident dissolved"
the love boat smashed up
on the dreary routine.
I'm through with life
and [we] should absolve
from mutual hurts, afflictions and spleen.

sometimes lonely isn't sad.

Σήμερα ακούω She &Him. Χωρίς διαλείμματα, χωρίς παύσεις, χωρίς να βαριέμαι. Είναι μια από εκείνες τις μέρες -είναι κάποια από εκείνα τα τραγούδια. Ο ήλιος χαρίζει στον ουρανό μιαν επίφαση καλοκαιριού κι ο αέρας τη θύμηση ενός φθινοπώρου. Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, ξεφυλλίζω μια ανάμνηση και ζωντανεύω σκόρπιες λέξεις, πολύχρωμες.

Κι ύστερα εύχομαι -στο όνομα μιας άνοιξης κι ενός δροσερού ήλιου. Στο όνομα του δειλινού ενός Απρίλη. Της παρουσίας, της απουσίας, της νοσταλγίας. Εύχομαι για ένα χαμόγελο, ένα όνειρο απαλό, μια καρδιά χαραγμένη σε μια θολή μνήμη.

Νυχτώνει.