.-

se penso mais que um momento*

*Fernando Pessoa

το τραγούδι

Το 'γραφαν σε πολύχρωμα χαρτιά

Το χάραζαν στο ξύλο και στη μνήμη

Το μουρμούριζαν στο δρόμο

-το ξέχναγαν.

Ξυπνούσε κάθε αυγή

κι είχε άλλο πρόσωπο

νότες με δακρυσμένα χαμόγελα

και στίχους-καθρέφτες.

Άλλοι το 'θελαν πιο σιωπηλό

-ίσως λίγο πιο γυάλινο.

Να μην παίζει τόσο δυνατά,

 γιατί η αλήθεια είναι εκκωφαντική.

Ξέρω-

η ιστορία του κάτι σου θυμίζει

-κι όμως είναι νεογέννητη.

Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.

Μια στιγμή.

"Τα χρώματα τ' ουράνιου τόξου,

το νησί που νιώθει μόνο,

το σύννεφο που θέλει να ταξιδέψει"

-ίσως μιλά για σένα και για μένα.

Κλείσε τα μάτια

να τ'ονειρευτείς.

Κι εκείνο θα πεθαίνει κάθε βράδυ

για να ξαναγεννηθεί.