"Ο μόνος τρόπος να απαλλαγείς από έναν πειρασμό, είναι να ενδώσεις σ'αυτόν", έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Ο ίδιος έλεγε πως χρησιμοποιούμε αποφθέγματα, όταν υπάρχει έλλειψη πρωτοτυπίας. Συμφωνώ και με τα δύο και συμπληρώνω πως, όταν κάποιος σκέφτεται κάτι πριν από σένα, καλό είναι να έχεις τη σύνεση να τον αναφέρεις -και ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι από εκείνους που θα ήθελα να ζούμε στην ίδια εποχή, ώστε να τους γνώριζα.
Επανέρχομαι, όμως, στο θέμα. Πειρασμοί. Οι πειρασμοί, τους οποίους αποφεύγεις, μετατρέπονται σε απωθημένα. Και δεν υπάρχει πράγμα που ν' απεχθάνομαι περισσότερο από τ' απωθημένα. Τα θεωρώ τη βασική αιτία πολλών κακών, αφού άμεση συνεπαγωγή τους είναι τα συμπλέγματα, αποτέλεσμα αυτών η δολιότητα και ούτω καθεξής.
Προφάσεις εν αμαρτίαις; ...Ίσως -δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι οι εμπειρίες της ζωής, μόνο να δώσουν μπορούν. Αυτό είναι που μένει -αφού πάρουν ό,τι ήταν να πάρουν κι αφού στεγνώσει και το τελευταίο δάκρυ που άφησαν φεύγοντας. Νιώθω τυχερή που ψάχνω εξονυχιστικά τη θετική πλευρά τψν πραγμάτων. Νιώθω τυχερή που πασχίζω να χαμογελάσω τις στιγμές που πονάω πιο πολύ -γιατί τότε το έχω ανάγκη περισσότερο. Ο χαρακτήρας μας γίνεται η μοίρα μας -έτσι δεν λένε; ...Έχουν δίκιο.
"Μ' οποιο τροπο σ' οποια γλωσσα κι αν το πεις,
ειναι μειζον το προβλημα κι ας θες να τ' αρνηθεις,
ειτε ειναι ενα κελι ειτε ειναι ο κοσμος ολος ειτε μια αγκαλια σφιχτη ειναι μειζον το προβλημα κι ας θες να τ' αρνηθεις,
η φυλακη ειναι φυλακη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου