Σάββατο 7 Μαΐου 2011

το τραγούδι

Το 'γραφαν σε πολύχρωμα χαρτιά
Το χάραζαν στο ξύλο και στη μνήμη
Το μουρμούριζαν στο δρόμο
-το ξέχναγαν.

Ξυπνούσε κάθε αυγή
κι είχε άλλο πρόσωπο
νότες με δακρυσμένα χαμόγελα
και στίχους-καθρέφτες.

Άλλοι το 'θελαν πιο σιωπηλό
-ίσως λίγο πιο γυάλινο.
Να μην παίζει τόσο δυνατά,
 γιατί η αλήθεια είναι εκκωφαντική.

Ξέρω-
η ιστορία του κάτι σου θυμίζει
-κι όμως είναι νεογέννητη.
Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.
Μια στιγμή.

"Τα χρώματα τ' ουράνιου τόξου,
το νησί που νιώθει μόνο,
το σύννεφο που θέλει να ταξιδέψει"
-ίσως μιλά για σένα και για μένα.

Κλείσε τα μάτια
να τ'ονειρευτείς.
Κι εκείνο θα πεθαίνει κάθε βράδυ
για να ξαναγεννηθεί.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου