we almost fell in love.

Μια σκιά
πλάι μου,
ζει και μεγαλώνει
στο τεχνητό φως του δωματίου
-η απουσία σου.


Μου χαρίζει χαμόγελα
όπως εκείνα της πιο γελαστής
και πιο θλιμμένης φωτογραφίας.
Απλώνεται σαν τον καπνό που φυσάς
-αδρανεί.


Της προσφέρω το πιο άχρωμο βλέμμα μου
κι ο πόνος γίνεται στιχάκι
ενός παλιού ξεχασμένου ποιητή
που αγαπούσες.

Μου μιλά για το παρελθόν
για όνειρα χρωματιστά
κι αιώνιες ματιές
για παιδικά παραμύθια
μ'ευτυχισμένο τέλος.

Κι εγώ χαμογελώ
και σε σκέφτομαι
μα κάπου-κάπου θολώνουν τα μάτια
και ξεγελώ την ψυχή μου
με εικόνες χαράς
μήπως στεγνώσει το βλέμμα.


Γυρίζω σελίδες στο ημερολόγιο
-αλλάζουν οι μέρες κι οι αριθμοί-
μα δεν υπάρχει χρόνος
μόνο στιγμές·
εσύ κι εγώ
και μια γαλάζια ευχή
-εμείς.