Ήρθε κιόλας. Η τελευταία μέρα του χρόνου. Τώρα, τι; Να πάρω αποφάσεις για το 2012; Δεν θυμάμαι αν το 2011 το υποδέχτηκα με προσδοκίες, οπότε δεν ξέρω κι αν αυτές επιβεβαιώθηκαν. Όπως και να 'χει, περιμένω πολλά από τον εαυτό μου, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας -πιο πολύ επειδή σε ένα δεκαήμερο κλείνω τα 21. Ένα καλό του να έχεις γενέθλια αρχές της χρονιάς είναι αυτό: συνδυάζεις αποφάσεις, στόχους, προσδοκίες και καλύπτεσαι από δύο πλευρές -τη νέα χρονιά και τον ολοκαίνουργιο αριθμό στα χρόνια σου.
Να κάνω απολογισμό του 2011; Περιττό, ίσως. Ό,τι έγινε, έγινε. Οι συνέπειες των πράξεών μας φαίνονται στη μετέπειτα πορεία μας, δεν σταματούν εκεί όπου τελειώνει το ημερολόγιο της χρονιάς. Πρέπει να πάρω ένα ημερολόγιο, παρεμπιπτόντως. Το περσινό μου είχε ερωτικές επιστολές -Μαγιακόφσκι, Λόρδος Μπάυρον, Μπετόβεν, Καρυωτάκης...Κι άλλοι, πολλοί άλλοι -δύσκολο να βρω καλύτερο φέτος. Ίσως πάρω ένα που είδα τις προάλλες, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Όσκαρ Ουάιλντ. Αλλά, τέλος πάντων, επειδή ξέφυγα: 2012.
-Τι θέλω για το 2012- Περισσότερη μουσική, περισσότερη ποίηση, πιο πολλά ταξίδια και, ξέρω, είναι προβλέψιμες πλην απολύτως αληθινές αυτές μου οι επιθυμίες.
Θέλω να δω ισπανικές ταινίες -πολλές. Να ενθουσιάζομαι όταν καταλαβαίνω μια λέξη και να θέλω να πετάξω όταν καταλαβαίνω περισσότερες. Θέλω να δω για πρώτη φορά την Ισπανία -να την ερωτευτώ όσο ερωτεύομαι τις φωτογραφίες της. Θέλω να δω ξανά την Ύδρα -έτσι κι αλλιώς, εκείνη πάντα την ερωτεύομαι σαν να τη βλέπω για πρώτη φορά.
Θέλω να διαβάσω και να γράψω ποίηση. Να γυρίζω τις σελίδες νέων ποιητών και να τους αφήνω να με ταξιδεύουν όσο εκείνοι που ήδη ξέρω κι αγαπώ. Και να μουρμουρίζω στιχάκια απ'έξω, όπως τώρα -νέα στιχάκια, γιατί και οι στιγμές θα είναι καινούργιες.
Θέλω η μουσική να μην τελειώνει ποτέ. Ποτέ. Να ανακαλύπτω κάθε μέρα το νέο αγαπημένο μου τραγούδι και καλλιτέχνες που αγνοούσα μέχρι εκείνη την ώρα την ίδια τους την ύπαρξη. Η μουσική είναι ζωή και η ζωή μουσική, δεν το ξεχνώ ποτέ.
Θέλω να έχω εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Όσο κι αν απογοητεύομαι, όσο κι αν αυτή κλονίζεται, θέλω να την έχω. Με παράπλευρες απώλειες, με δυσκολίες, σκαμπανεβάσματα, νεύρα. Άλλωστε, όταν πιστεύεις στον άνθρωπο, κάθε μέρα είναι και μία ευκαιρία να έρθουν στη ζωή σου κι άλλοι άνθρωποι να επιβραβεύσουν αυτήν την πίστη. Το ξέρω -το ζω.
Θέλω να εκφράζω τα συναισθήματά μου -με λόγια και με πράξεις, πάντως να μην τα κλείνω μέσα μου. Μου είπαν κάποτε πως τα συναισθήματα δεν είναι για να τα κρύβουμε. Συμφωνώ. Μου είπαν, επίσης, "στην αγάπη να τρως τα μούτρα σου". Προφανώς συμφωνώ. Η ζωή δεν είναι πρόβα, και τα συναισθήματά μας είναι ένα κομμάτι της αλήθειας μας, ένα κομμάτι δικό μας. Ο ήρωας του "Into the Wild" διαπίστωσε στο τέλος πως η ευτυχία είναι αληθινή μόνο όταν τη μοιράζεσαι. Ελπίζω οι υπόλοιποι να το καταλάβουμε πριν το τέλος.
Δεν ξέρω τι άλλο να πρωτογράψω. Θέλω πολλά για το 2012. Συνοψίζονται ίσως σε μία μόνο σειρούλα.
Το 2012 θέλω αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου