Ποτέ δεν με ενθουσίαζαν οι καινούργιες αρχές. Κάθε αρχή προϋποθέτει ένα τέλος, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη αφού χωρίς αυτό, δεν θα είχε γεννηθεί ποτέ. Τέλος εποχής, τέλος κατάστασης, ιστορίας, ακόμη κι ενός τραγουδιού. Κι ύστερα η αρχή, που λέγαμε -αρχή νέας εποχής, νέας κατάστασης, νέας ιστορίας, του επόμενου τραγουδιού στο shuffle. Κι όλα αυτά, μ' έναν κοινό παρονομαστή, που δεν ξέρω αν τον αγαπώ περισσότερο απ' όσο τον φοβάμαι: αλλαγές.
Οι αλλαγές είναι δίκοπο μαχαίρι: αφενός, σου επιτρέπουν να έρθεις σε επαφή με νέα πράγματα, που θα σου έμεναν για πάντα άγνωστα αν πορευόσουν δίχως θάρρος γι' αυτές, αφετέρου, σε παίρνουν μακριά από όσα αγάπησες.
Ο χρόνος, όμως, είναι σοφός. Φθείρει μόνο όσα δεν ήταν αρκετά δυνατά για να μείνουν για πάντα δίπλα σου. Κι αυτό μου θυμίζει την αξία του να ζούμε το παρόν και να απολαμβάνουμε αυτήν εδώ τη στιγμή, γιατί είναι η μοναδική που ξέρουμε πως έχουμε δικιά μας.
Ό,τι τελειώνει, το φυλάει η μνήμη μου, μα δεν πρόκειται να το κυνηγήσω ξανά, γιατί έκανε τον κύκλο του -εξου κι ο αριστοτελικός ορισμός περί ολοκληρώσεως. Ό,τι αρχίζει, το ζω πριν σβήσει και χαθεί από δίπλα μου -γιατί τότε θα είναι πια αργά για ευχές. Τις αλλαγές, πάλι, τις χρωματίζω με λίγη μουσική. Να, σήμερα ακούω Smashing Pumpkins. Κι ο κόσμος γίνεται φωτεινότερος -τόσο, που δεν προλαβαίνω να σκεφτώ το αύριο.
«Αυτό που λέμε αρχή είναι συχνά το τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τελειώνοντας θα πει πως κάνεις μιαν αρχή
Το τέλος είναι εκεί που ξεκινούμε.»
(Τ.Σ.Έλιοτ)
δεν υπάρχουν τέλη, δεν υπάρχουν αρχές...αυτές είναι ανθρώπινες διευκολύνσεις μέτρησης του χρόνου της καρδιάς...αύριο ξεκινάει το επόμενο εξάμηνο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή