stardust memoir.

Σκύβεις το κεφάλι,
κοιτάζεις,
φυσάς τον καπνό.
Ίσως όχι μ' αυτή τη σειρά
-έχει σημασία;
Χαμογελάς, αρθρώνεις δυο λέξεις
-σύντομα, μεστά.

Κοιτάζω γύρω μου,
σε κοιτάζω,
κοιτάζω κάτω.
Σβούρες
στα μάτια και την ψυχή μου.
Λέω δυο λόγια, χαμογελώ
-διστακτικά, αληθινά.

Με ρωτάς με τα μάτια,

σου απαντώ με τη σιωπή.

Θυμάσαι μ' ένα χαμογέλο

Ξεχνώ τα πάντα

εκτός απ' τ' όνομά σου.

Πάντα φανταζόμουν

την ευτυχία

να 'χει χρώμα

να 'ναι γαλάζια

-σου φαίνεται αστείο;

Κι εμένα.

Δεν ξέρω

-δεν ξέρω αν έχει πια χρώμα

η ευτυχία μου.

Είναι διάφανη σήμερα

αναζητά,

αναρωτιέται.

Μα

αν είχε πρόσωπο

-νομίζω-

θα έμοιαζε λίγο με το δικό σου.

Ρώτα με πάλι αύριο.