 |
| just the moment's magic and the blinding lights |
Είμαι στο δεύτερο καφέ, διαβάζω πολιτικά κείμενα, ακούω Nefeli, χαμογελώ με τον ήλιο κι ετοιμάζομαι να βγω, να περπατήσω στο φως του. Πόσες μέρες έμειναν; 116. Έχω πολλά να κάνω μέχρι τότε: δίνω Ισπανικά, μετά είναι οι Αναιρέσεις, μετά ο Χαρούλης, οι Ρόδες και μετά η εξεταστική. Με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Ε, λίγο η Ύδρα, λίγο οι ετοιμασίες, ύστερα φεύγω. Κι είσαι ο λόγος που θέλω να φύγω. Κι είσαι ο λόγος που θέλω να μείνω. Κι ύστερα, θυμάμαι εκείνη την ταινία, εκείνο το τραγούδι, εκείνη τη στιγμή. Γι'αυτό, πες μου ό,τι θες. Μόνο,μη με ρωτήσεις γιατί συγκινούμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου