sunshine.

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις, μα είσαι εκεί. Σε κάθε σημάδι, κρυμμένο ή προφανές. Σε κάθε σκέψη που γεννιέται όταν ακούω εκείνον το γνώριμο στίχο στ'ακουστικά μου. Κι ας μετατοπίζω το βλέμμα, όταν μιλάς για μένα. Κι ας σου έδωσα την ψυχή μου και τώρα περπατάω πιο βαριά από ποτέ -ειρωνικό δεν είναι; Προσπαθείς να εκδηλωθείς, ήσυχα και διακριτικά, όπως θα περίμενα από σένα -και την ίδια ώρα, εγώ προσπαθώ να επιβιώσω. Και σ'τα έχω πει όλα πια, εκτός απ'το πόσο σ'αγαπώ. Κι αυτό, να ξέρεις, είναι ό,τι πιο δύσκολο, ό,τι πιο οδυνηρό, ό,τι πιο σωστό μου έχει συμβεί ποτέ. Καλό μήνα.